هفتهی گذشته در اخبار مملکت اسم یوتیوب را چند باری و به دلایل مختلف شنیدیم. پیش از هر چیز تولیدکنندگان محتوای یوتیوب فارسی بودند که در نتیجهی تغییرات سیاستهای یوتیوب و گوگل، خبر از بیپول شدن خود دادند. بحث یوتیوب داغ بود که از یک طرف دیگر، مردم دوباره بحث فیلترینگ و باز شدن یوتیوب و قولهای دولت فعلی را یادآور کردند و پایان هفته هم نهایتا خود یوتیوب و گوگل بودند که خبر از قراردادی بزرگ برای نمایش بزرگترین رویداد سینمایی سال یعنی اسکار در پلتفرم آنلاین خود دادند. واضح است که یوتیوب و اساسا پلتفرمهای استریمینگ آنلاین، آیندهی تولید و پخش محتوا هستند و خبر کوچ اسکار به یوتیوب از این میگوید که حتی همین چند شبکهی تلویزیونی باقی مانده هم باید در آیندهی نزدیک، یا به دنبال تغییر برنامههای خود باشند، یا بار خود را روی کولشان بگذارند و صحنه را ترک کنند.
از ابتدا شروع کنیم. خود از یکی دو هفتهی پیش در حالی که با ویپیانهای چند لایه و آیپیهای مختلف به یوتیوب سر میزدم، به شکلی ناگهانی تبلیغاتی ایرانی از گوگل ادز روی یوتیوب دیدم. در ابتدا تصور کردم اکانت گوگل مستقیما به یوتیوب متصل شده، چون بالاخره گوگل و پلیاستور و همهی اینها که روی موبایل ما نصب هستند از موقعیت و شمارهی ایران و همه چیز ما خبر دارند. چند روزی بیشتر طول نکشید تا تولیدکنندگان یوتیوب فارسی که درآمدشان به این پلتفرم وابسته است این موضوع را تایید کردند و گفتند که بله، یوتیوب دیگر به لوکیشن آیپی شما کاری ندارد و همان موقعیت مکانی اکانت گوگل شما را میخواند.
با توجه به اینکه خون غربیها به وضوح رنگیتر از مابقی دنیاست، گوگل در ازای تبلیغاتی که به بینندگان کشورهای جهان اول اعم از امریکا و اروپای غربی و ژاپن و امثالهم نشان میدهد، پول بیشتری به تولیدکنندگان محتوا میدهد. صد البته که حرکت منطقی است و آن حجم تبلیغات آلمانی و هلندی که میدیدیم (که چون سرور در هلند و آلمان ارزانتر است خیلی از ویپیانها از این کشورها سرور میخرند)، به درد ما ایرانیها نمیخورد و دیدن آن تبلیغات هم منجر به تبدیل به خریدار نمیشود.